Placówki pomiarów skażeń promieniotwórczych środowiska i artykułów rolno-spożywczych

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. ustanowiło sieć placówek wykonujących metodami laboratoryjnymi pomiary zawartości skażeń promieniotwórczych w próbkach materiałów środowiskowych oraz w żywności i w paszach, w tym:

  • 31 placówek podstawowych, działających w Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych,
  • 9 placówek specjalistycznych, wykonujących bardziej rozbudowane analizy promieniotwórczości prób środowiskowych zlokalizowanych w:
    • Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie,
    • Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie,
    • Instytucie Energii Atomowej w ośrodku jądrowym w Świerku,
    • Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie,
    • Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach,
    • Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie,
    • Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie,
    • Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii w Warszawie,
    • Wojskowym Instytucie Chemii i Radiometrii w Warszawie.

Do zadań podstawowych placówek pomiarowych należy prowadzenie pomiarów określających poziomy radioaktywności w próbkach:

  • wody powierzchniowej, w szczególności wody z rzek: Wisły, Odry, Bugu, Narwi i Warty, w pobliżu głównych ujęć wody — cezu Cs-137 powyżej 1 bekerela na litr (Bq/l) oraz strontu Sr-90 powyżej 0,6 Bq/l,
  • wody do picia z sieci wodociągowej miast polskich stanowiących stolice województw oraz miast o liczbie mieszkańców powyżej 200 000 — cezu Cs-137 powyżej 0,1 Bq/l oraz strontu Sr-90 powyżej 0,06 Bq/l,
  • mleka oraz innych produktów żywnościowych, stanowiących podstawowe składniki przeciętnej  racji pokarmowej — cezu Cs-137 powyżej 0,5 Bq/l oraz strontu Sr-90 powyżej 0,2 Bq/l,
  • pasz surowych — cezu Cs-134 i Cs-137, powyżej 250 Bq/kg;

Do zadań specjalistycznych placówek pomiarowych należy prowadzenie bardziej rozbudowanych analiz, określających poziomy radioaktywności w próbkach:

  • mleka, wody do picia oraz produktów  żywnościowych — sztucznych izotopów alfa promieniotwórczych, w szczególności plutonu Pu-239 i ameryku Am-241, powyżej 1 Bq/l,
  • wody powierzchniowej — cezu Cs-137 powyżej 0,1 Bq/l i strontu Sr-90 powyżej 0,06 Bq/l,
  • wody do picia:
    • cezu Cs-137 powyżej 0,02 Bq/l i strontu Sr-90 powyżej 0,01 Bq/l, lub
    • wodoru H-3 powyżej 10 Bq/l, lub
    • naturalnych izotopów alfa promieniotwórczych w przypadku przekroczenia 0,1 Bq/l całkowitej aktywności izotopów alfa promieniotwórczych oraz naturalnych izotopów beta promieniotwórczych w przypadku przekroczenia 1 Bq/l całkowitej aktywności izotopów beta promieniotwórczych,
  • mleka i produktów żywnościowych — sztucznych izotopów gamma promieniotwórczych,  w szczególności cezu Cs-137 powyżej 0,1 Bq/kg oraz sztucznych izotopów beta promieniotwórczych, w szczególności strontu Sr-90 powyżej  0,06 Bq/kg, lub
  • materiałów środowiskowych, w tym:
    • gleby — cezu Cs-137 powyżej 1 kilobekerela na metr kwadratowy (kBq/m2),
    • osadów dennych — cezu Cs-137 powyżej 1 Bq/kg oraz izotopów plutonu Pu-238, Pu-239, Pu-240, powyżej 0,1 Bq/kg,
  • opadu całkowitego — cezu Cs-137 powyżej 0,05 bekerela na metr kwadratowy razy miesiąc (Bq/m· miesiąc) oraz strontu Sr-90powyżej 0,05 bekerela na metr kwadratowy razy trzy miesiące (Bq/m· 3 miesiące);


Źródło: www.paa.gov.pl