Ustawa określa m.in.:
- organy właściwe w sprawach bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej,
- zasady odpowiedzialności cywilnej za szkody jądrowe,
- zasady wypełniania zobowiązań międzynarodowych, w tym w ramach UE, dotyczących bezpieczeństwa jądrowego, ochrony przed promieniowaniem jonizującym oraz zabezpieczeń materiałów jądrowych i kontroli technologii jądrowych.
Ustawa określa także kary pieniężne za naruszenie przepisów dotyczących bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. Stosuje się ją również do działalności wykonywanej w warunkach zwiększonego, w wyniku działania człowieka, narażenia na naturalne promieniowanie jonizujące. Ustawa reguluje także zasady monitorowania skażeń promieniotwórczych i reguluje działania podejmowane w przypadku zdarzeń radiacyjnych, jak również w przypadku długotrwałego narażenia w następstwie zdarzenia radiacyjnego lub działalności wykonywanej w przeszłości.
W ustawie określone zostały zasady transportu materiałów jądrowych, źródeł promieniowania jonizującego, a także zasady transportu, przywozu i wywozu z terytorium Polski odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego.
Odpady promieniotwórcze dzieli się pod względem poziomu aktywności lub mocy dawki na powierzchni na kategorie odpadów:
- niskoaktywnych,
- średnioaktywnych
- wysokoaktywnych.
Kategorie mogą być podzielone na podkategorie ze względu na okres połowicznego rozpadu zawartych w odpadach izotopów promieniotwórczych lub moc cieplną.
Zamknięte źródła promieniotwórcze (wycofane z użytkowania) tworzą dodatkową kategorię odpadów promieniotwórczych.
Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze dzieli się ze względu na poziom aktywności napodkategorie zużytych zamkniętych źródeł: niskoaktywnych, średnioaktywnych i wysokoaktywnych, które ze względu na okres połowicznego rozpadu zawartych w nich izotopów dzieli się na krótkożyciowe i długożyciowe.
Odpady promieniotwórcze, które zostały przetworzone lub nie wymagają przetwarzania, oraz wypalone paliwo jądrowe, które nie będzie przerabiane – są składowane w składowiskach.
Wypalone paliwo jądrowe przeznaczone do składowania traktuje się jak odpady wysokoaktywne.
Odpady promieniotwórcze można składować wyłącznie w stanie stałym, w opakowaniach zapewniających bezpieczeństwo ludzi i środowiska pod względem ochrony radiologicznej, przy zapewnieniu odprowadzania ciepła i niedopuszczeniu do powstania masy krytycznej oraz prowadzeniu stałej kontroli tych czynników w okresie składowania, a także po zamknięciu składowiska.
Składowiska odpadów promieniotwórczych dzieli się na:
- powierzchniowe,
- głębokie.
Najważniejsze z punktu widzenia ochrony środowiska akty wykonawcze do ustawy dotyczą zasad tworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół obiektu jądrowego, warunków przewozu, wywozu i tranzytu przez terytorium RP odpadów i materiałów jądrowych oraz postępowania awaryjnego w przypadku zdarzeń radiacyjnych.